Terkedilmek.. Sadece ismi bile içini ürpertiyor insanın.. Biri tarafından artık sevilmemek, istenmemek.. Birinin kalp ritmini eskisi gibi değiştirememek, avuç içlerini terletememek, heyecandan titretememek.. Birinin gözlerinin artık sana bakmaması.. Ne acı ...
Terkedişler vardır; can acıtır yürek burkar.. Terkedişler vardır, kurtulmanın haklı gururunu yaşar.. Terkedişler vardır, gecikir. Nokktayı koyman gereken yerde koyamazsan sonunda en güzel yerinde zil çalar.. Terkedişler vardır, istemeyerek... İşte o; kan ağlatır ..
Bir de terkettiğin yer vardır.. Daimi adresin. Her zaman aklındadır, her zaman gözlerinde.. Hiç kimse terkettiği yeri dildeki gibi kolay terkedemez. Yürek girer işin içine, vicdan, acı.. en son gurur çıkar sahneye.. Ce e e.. Sözün bittiği yer. Karşı konulmaz gurur. Elini uzatsan tutacağın anda şaplağı patlatır, gurur..
Terkedilmenin bir de öncesi var.. Hani gözlerde başlar.. Hani içini titretir, avuçlarını terletir. Doğru bildiniz aşktan bahsediyorum.. Hayattaki acı ile mutluluğu bir arada barındıran tek şey olan, aşktan.. Sanmayın sonsuzdur, ömürlüktür.. Aşk emek ister. Güven, saygı, ilgi, şefkat
ister. Değilse işin içine "terkedilme" girer.
"Terketmek" .. Yazımı bile birleşikken nasıl olur da anlamı ayrı düşmeyi anlatır.. Sanırım bu gerçekten anlatılmaz, yaşanır.. Kimsenin yaşamaması dileklerimle ...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder